Voordat we morgen aan onze wereldreis gaan beginnen zat ik nog evenvanmiddag zonder stress met vriendinnen op het terras. Stress is er wel geweest, gister welteverstaan. Aangezien we in de Andes gaan wandelen komen een paar speciale attributen zeer van pas en dat zijn... bergschoenen en afritsbroeken... Gisteren zijn we nog even naar de bergsportwinkel geweest op de Groenmarkt (ik weet dat het wat laat is). De verkoopster vroeg wat onze plannen waren. Bas: ‘Gewoon goede schoenen voor lange wandelingen'. Ik: ‘Lange wandelingen ...?!' Maar het doel maakte weinig uit: ik zag alleen maar hele lelijke, wat zeg ik - wanstaltige - bergschoenen! Degene die deze schoenen ontwerpt heeft écht geen gevoel voor fashion. Nou verwacht ik geen hippe roze Gucci's, maar deze vrije school bergschoenen doe ik dus echt niet aan! En dan die sokken! Je merkt het al, het was erg gezellig in die winkel. De verkoopster adviseerde ons om er nog een nachtje over te slapen en vroeg wanneer we vertrokken. Wij: ‘Overmorgen'. Zij: ‘Oh dat is best snel!' Ik heb de bergschoenen aangetrokken en ik moet toegeven: ze zitten best lekker. Ook al zijn ze anderhalve maat te groot, het mag de pret niet drukken (dat schijnt te horen anders krijg je blauwe tenen, aldus de verkoopster). Toen kwam het ergste: de afdeling afritsbroeken. Ik zal het kort houden: uiteindelijk hebben we er voor ons allebei een gekocht, maar ik ga hem dus echt niet afritsen, dat is zóóó 1975

De vrouw in de winkel was erg aardig, maar had volgens mij totaal geen vertrouwen in onze reis. Bij het afrekenen vroeg ze nog voorzichtig of we wel aan vaccinaties en medicijnen hadden gedacht. Bas heeft haar netjes uitgelegd dat we alles hadden geregeld, behalve deze fashion items.

Maar ach, alles went dus deze bergschoenen en afritsbroeken moeten toch ook lukken! Toch?

Liefs Lieke (en van Bas, die zijn bergschoenen aan het inlopen is)