Sinds een paar dagen zijn we, na een verschrikkelijk lange busrit, aangekomen in Puerto Madryn. Puerto Madryn is bekend om de walvissen die hier rond deze tijd komen met hun kalf. Toen we hier aankwamen regende het pijpenstelen en konden we de lol er even niet van inzien. We liepen naar het hostel dat we geboekt hadden en dat maakte onze hele dag weer goed. Het sfeer die in het hostel hangt lijkt heel erg op de sfeer die mijn moeder had in haar Bed and Breakfast. Vincent is een Fransman die dit hostel sinds vier maanden runt met zijn Chileense vriendin. We worden letterlijk in de watten gelegd. Als ontbijt krijgen we zelfgebakken brood uit de broodmachine (iets wat ik als kind in mijn jeugd ook altijd kreeg van mijn ouders).

In het hostel hebben we ook veel mensen ontmoet, zo is er een Belgisch stel dat met hun vijf maanden oude zoontje Gabriel op reiszijn voor twee maanden. Het is werkelijk een schatje, heel het hostel is gek op hem (alleen ´s nachts niet ;-). Verder hebben we Steve ontmoet, hij is een Brit en is al op reis sinds januari (2008!) Hij gaat wel binnenkort terug naar huis (2013). Hij is 54 jaar en heeft de hele wereld al overgereisd.Hij is er trots op dat hij veel talen spreekt, al kon zijn talenknobbel niet verhinderen dat de Chinese verjaardagskaart aan zijn schoonmoeder een rouwkaart bleek te zijn. Vincent organiseerde deze week een traditionele Argentijnsebarbucue (Asado) voor alle mensen van het hostel. Hij had zijn goede vriend (eenMaradonna look a like)gevraagd om het vlees te braden. Hij is inderdaad de Maradonna van de BBQ! Het was erg lekker en gezellig!

We zijn deze week naar de walvissen geweest op het schiereiland Peninsula Valdesdat op een uur rijden ligt van Puerto Madryn. Het hele schiereiland is minstens even groot als de provincie Gelderland maar de afstanden zijn hier nu eenmaal groter, dus het is de normaalste zaak van de wereld om veel te rijden. De walvissen waren supergaaf en kwamen heel dichtbij de boot waar wij op stonden. Het is helaas wel prijzig. Een Amerikaanse jongen uit het hostel had gevraagd of het niet ergens goedkoper kon. De man van de boot zonder enige ironie: ´Nee, het kost overal evenveel.We zijn bij elkaar gaan zitten en hebben besloten dat dit een goede prijs is.´ Laat Nelie Kroes het maar niet horen. Verder hebben we pinguins gezien en zeeolifanten, we wisten niet eens dat ze bestonden. Ze waren zeer lui, dik en groot.

Vandaag zijn we naar Trelew gegaan met de bus dat op een uur rijden ligt van Puerto Madryn. We zijn naar een museum geweest over dinosaurussen en de mensheid. Het was erg interessant. Je kunt er tours met een zaklantaren doen in de nacht, maar er zijn wel enkele regels: je moet blijven slapen, je moet een pyama bij je hebben en je mag niet ouder zijn dan twaalf jaar, iets wat Steve heel erg oneerlijk vond aangezien hij dit ook graag had willen doen!

Vanavond gaan we met de nachtbus naar Bariloche wat bekend staat om zijn prachtige bergen, meren en chocolade! Ik kan mijn geluk natuurlijk niet op ;-) (ik houd namelijk erg van bergen en meren).

Liefs Bas en Lieke