Vanuit de enorme Patagonische steppe (als je in de bus uit het raam kijkt is het net of een dvd van het Argentijnse landschap eindeloos wordt herhaald) kwamen we ineens in een soort Alpengebied. Hier ligt Bariloche, vroeger het favoriete wintersportgebied van Maxima (dat zal nu wel Lech zijn). Het ligt prachtig aan een groot meer met besneeuwde toppen aan de overkant. Ooit heeft een architect hier een paar gebouwen in Zwitserse stijl ontworpen, en sindsdien doen ze het er geloof ik om er een tweede Zwitserland van te maken, van chalets tot Sint Bernards. Zo lang dat ook betekent dat ze hier fantastische chocolade maken, klagen wij nergens over.

De timing voor ons bezoek kon beter. Er werden het afgelopen weekeinde zowel een congres voor vrouwen als voor baptisten georganiseerd, met als gevolg dat er bijna geen accomodatie meer te krijgen was. Hoewel we hadden gereserveerd, was er in ons hostel toch geen plek voor ons. De eigenaar was vond het erg vervelend, maar had wel een oplossing: ´Maybe you can go to the tourist office?´.Het leek ons een beter idee dat hij wat zou regelen. Een uur bellen met ´his friends´ leverde echter niets op, zodat we zelf via internet ergens de laatste kamer hebben bemachtigd. Ik vertrouw Hostelworld meer dan een Argentijn die ons naar de VVV wil sturen.

We hebben behalve een een tripje naar een uitzichtpunt in de buurt niet al teveel gedaan. De vermoeidheid heeft Lieke een beetje ingehaald en heeft dus een dagje ziek op bed gelegen. We hebben ons tempo een beetje aangepast en gaan binnenkort een weekje relaxen in Mendoza, waar het mooie weer op ons wacht.

Veel liefs van Lieke en Bas