La Paz is niet de hoofdstad van Bolivia (dat is Sucre) maar wel de grootste stad van Bolivia. Het is een walhalla van eettentjes met heel veel cultuur. Op straat ruikt het, net als in Bangkok, heel erg naar eten. Je ziet heel veel mensen op straat druk heen en weer lopen en vooral heel erg druk stil staan op hele dunne gladde stoepen. Ik heb zelden een stad gezien waar zoveel mensen zijn die zo weinig om handen hebben. We vragen ons echt af wat die mensen hier toch heel de dag doen.

Helaas kunnen mijn maag en het Boliviaanse eten het niet zo goed met elkaar vinden, met als gevolg dat ik vier kilo ben afgevallen en genoodzaakt ben op dieet te gaan bij broodjeszaak Subway. Geen straf hoor! Je weet gelukkig wat je te eten krijgt!

Op Facebook hadden Judith en Frank (wereldreizigers en goede vrienden van de Van der Burgh-broers) gezien dat we in La Paz waren en aangezien zij ook op wereldreis zijn en heel toevallig ook in La Paz waren hebben we afgesproken om samen te lunchen. Ik stelde natuurlijk voor om bij Subway te lunchen maar Judith en Frank hadden het Boliviaanse eten ook helemaal gehad en kwamen met een nog beter idee... Sol Y Luna. Dit is een café dat gerund wordt door Nederlanders en je kan er serieus pannenkoeken met spek en kaas eten, bitterballen bestellen en hutspot eten! Top, dat zagen wij natuurlijk helemaal zitten! We hebben een super leuke middag gehad in het café en konden heerlijk luisteren naar Volendam FM. Nick en Simon, André Hazes, Jan Smit, Anouk... heerlijk!!!

Het weer is hier niet echt top, we hebben af en toe regen en aangezien Bas geen cappuchon op zijn dure wind- en waterdichte jas heeft, hebben we een paraplu moeten kopen die omgerekend 16 euro was. We hebben nog nooit zo´n dure paraplu gehad, maar Bas was zo chagerijnig van de regen dat ik erop stond dat we hem kochten. Er zit een chic hoesje omheen en we nemen hem zeker mee naar Nederland.

In La Paz is het echt een chaos, wat we in Nederland doen om CO2 omlaag te krijgen, wordt hier door één bus ongedaan gemaakt. De straten zijn volgeladen met minibusjes (stadsbussen van La Paz met soms wel 20 Bolivianen erin). Er staat natuurlijk niet op het busje waar deze heen gaat, dat zou natuurlijk zeer onhandig zijn! Hier hangt iemand half uit het busje die naar iedereen schreeuwt waar de rit naartoe gaat. Zo kan het natuurlijk ook! De stad ligt op bijna 4000 meter: als je twee stappen zet, ben je buiten adem. Ik hoor jullie denken, ´ja maar Lieke jij hebt toch helemaal geen conditie?´. Dat is waar, ik geef het toe, maar gelukkig heeft Bas er ook last van ;-).

Morgen vertrekken we met een toeristenbus (gewone Boliviaanse bussen zijn doorgaans al twintig jaar geleden afgeschreven) naar Copacabana bij het Titicacameer dat bij de grens met Peru ligt. Toen we de tickets bestelden bij een tourist office moesten we 212 Bolivianos afrekenen. Bas wilde het bijna niet doen omdat hij het te duur vond. Ik verklaarde hem voor gek aangezien het bij elkaar 21,20 euro is voor een comfortabele busrit van bijna 3,5 uur (maar misschien wil Bas met een goedkope busrit zijn paraplu terugverdienen ;-)

Liefs Lieke en Bas