Op de route van La Paz naar Cuzco (in Peru) kwamen we langs het Titicacameer. Dit is vooral bijzonder omdat het zo hoog ligt (3800 meter), al merk je daar als je ernaast staat niet zo veel van (al ben ik nog steeds buiten adem na het beklimmen van een kleine helling). Onze eerste stop was Copacabana (niet te verwarren met het stand van Rio de Janeiro) voor verse forel uit het meer en een mooie zonsondergang. Verder waren we hier getuige van een kerkelijke zegening...van auto´s. De straat voor de kathedraal stond vol met bloemen versierde auto´s, jeeps en busjes met de trotse eigenaren ernaast. Vervolgens kwam er een priester in een wit gewaad en een zwart honkbalpetje met een bloem water over de auto, motor en bestuurdersstoel sprenkelen. Aanvankelijk moesten we er een beetje om lachen, tot we beseften dat het voor deze mensen een uiterst serieuze zaak is. De familie is aanwezig en er is een fotograaf ingehuurd om alles vast te leggen. Na de zegening kunnen de Boliviaanse chauffeurs immers weer met een gerust hart methun overvol geladen busje in een blinde bocht inhalen.

Van Copacabana vetrokken we met een omweg via de Middeleeuwen (ik heb ossen het land zien ploegen en mensen lemen bakstenen zien maken) naar Puno in Peru. In Peru is een kennelijk soort van culinaire revolutie gaande, en dat was een verademing na het Boliviaanse eten (wat soms goed, maar meestal niet al te best is).Binnen een dag hadden we hier Griekse salade, gyros, falafel, nacho´s met guacamole, pasta en een wokgerecht op, allemaal even top. We zijn al bijna weer op gewicht.

De weg van Puno naar Cuzco legden we af met een megatoeristische bus met een gids die graag om zijn eigen (doorgaans bijzonder slechte) grappen lachte. We kregen een een ´VIP´-pasje om en bij elke stop stonden honderd stalletjes waar je volgens de gids tegen een ´reasonable price´ weet ik wat voor souvenis kon kopen. Maar het landschap was mooi en de Inca ruines onderweg waren de moeite waard.

Aangekomen in Cuzco wachtte de grootste uitdaging: een taxi naar het centrum nemen. Het ging al mis bij het onderhandelen (we betaalden al meer dan wat zelfs de gids een goede prijs vond) en toen we erheen liepen bleek dat de auto er helemaal niet uitzag als een taxi (een officiele taxi heeft zo´n lamp etc op het dak, en DIE moet je nemen volgens de Lonely Planet). We zijn toch maar ingestapt, maar na vijf minuten werd de taxi al aangehouden door een motoragent. Lieke en ik knepen hem nogal, maar het bleek dat onze chauffeur ´slechts´ door rood was gereden (wat volgens hem natuurlijk niet zo was). Wij zijn in ieder geval veilig aangekomen in ons bijzondere hotel in Cuzco (maar daarover volgende keer).

Liefs van Lieke en Bas