Beste trouwe lezers van dit blog: onze excuses dat we zo lang niets van ons hebben laten horen, we waren op vakantie naar Paaseiland en Tahiti :-) (reizen is hard werken). Maar hierbij halen we de schade in, te beginnen met Paaseiland. We waren best een beetje nerveus om hier naartoe te gaan. We hadden de nacht voor ons vertrek niet zo goed geslapen en ook in het vliegtuig merkte dat iedereen een beetje gespannen was. Het is toch voor de meeste mensen een eens-in-je-leven bestemming. Tegelijk dachten we dat het met zoveel verwachtingen wel moest tegenvallen. Maar dat deed het niet, integendeel. Hoewel we er niets over hadden afgesproken, werden we op het vliegveld verwelkomd door Joanna, de eigenaar van ons hostel, met echte bloemenkransen. In de tuin van het hostel (waar je de rijpe nectarines gewoon van de bomen kon plukken) kregen we vers vruchtensap en een uitleg over het eiland - dit moesten wel een paar gave dagen worden!

Het eiland is natuurlijk vooral bekend om de talloze beelden (moai) die er staan, maar het is verder ook prachtig. We hebben een vulkaan in het zuiden beklommen, waar we uitzicht hadden over de krater die vol zit met water en kleine eilandjes. Aangezien Lieke tegenwoordig een heuse dierenvriend is, vond ze het geen probleem dat de hele weg een hond (Lassie) met ons mee is gelopen de vulkaan op. Verder zijn we met de fiets bijna het hele eiland rondgefietst, terwijl we bij de mooie en archeologische plaatsen stopten. Hoewel Lieke graag wilde fietsen, had ik aanvankelijk mijn bedenkingen, vooral over de afstand, heuvels en wind. Lieke vond dat maar onzin, en onderweg moest ik toegeven dat het fietsen wel erg leuk was. Op de weg terug was echter een gemene heuvel (je denk telkens dat je er bent, maar dan blijkt het toch nog verder omhoog te gaan) en we hadden fors wind tegen. Lieke 'wat een $'&@-tour en wat een %$!?*-idee om te gaan fietsen!' Het leek me maar beter daar niet op in te gaan. Gelukkig ging het na de heuvel weer tot de stad Hanga Roa naar beneden.

Stad is eigenlijk een groot woord, er wonen maar 6000 mensen op het eiland. Toch viel het ons op hoe rustig het was. Ondanks dat het eiland wereldberoemd is, is er geen hoogbouw, geen McDonalds en er zijn geen cruiseschepen. We vroegen ons zelfs vaak af waar de andere toeristen waren die bij ons in het vliegtuig hadden gezeten (behalve de Japanners die natuurlijk na een dag weer vertrokken zijn): tijdens het wandelen en fietsen kwamen we vaak tijden niemand tegen en zelfs in het park met de meeste moai liepen we bijna alleen.

Behalve cultuur hebben we natuurlijk ook een dagje lekker aan het strand gelegen en lekker gegeten. Ik heb de beste ceviche tot nu toe op (van kakelverse rauwe tonijn, die hier elke dag de vis van de dag is), fantastische tonijnsteaks en empanada's (deeg met vulling uit de frituur - zelfs het fastfood wordt met verse tonijn gemaakt). De vijf dagen hier waren veel te snel om, maar het was wel een van de highlights van onze reis. Maar niet voor alle Nederlanders, met ons was ook een hele Djoser groep op het eiland. We kwamen twee Nederlandse mannen tegen op de vulkaan en zij vonden de Moai's maar nep aangezien de beelden vroeger op de grond hadden gelegen en nu in de jaren '60 op een rij waren gezet. De informatievoorziening binnen de groep was ook niet al te best en het eiland was veel te duur. Gelukkig hebben wij er wel erg van genoten en we hebben onszelf beloofd dat we zeker een keer terug moeten komen!

Groeten van Bas en Lieke