Van het ene stipje in de oceaan (Paaseiland) vlogen we naar het andere: Tahiti. Hoewel Tahiti deel uitmaakt van een eilandengroep, liggen deze wel verspreid over een gebied ter grootte van heel Europa. We kwamen 's nachts aan in Pape'ete, de hoofdstad van Tahiti, en namen meteen een taxi naar ons hotel. Het hotel zag er 's nachts al chic uit, maar 's ochtends kwamen we tot de ontdekking dat er eentuin met een enorm zwembad en een privestrand was. Daar hebben we die dag dan ook maar meteen goed gebruik van gemaakt. Hoeweldeze reis natuurlijk gewoon zes maanden vakantie is, voelt het hier helemaal als vakantie.

Frans-Polynesie is onderdeel van Frankrijk (een beetje zoals de Antillen bij Nederland horen), en dat is te merken. Ze spreken niet alleen Frans en betalen met Francs, er zijn ook Franse winkels. Vlakbij ons hotel is een enorme Carrefour, die uit een willekeurige plaats in Frankrijk getild lijkt te zijn en in Pape'ete is gedropt. Alles is hetzelfde: deFranse en Nederlandse namen op het huismerk, de collectie Franse kazen ende wijnafdeling met wijnen uit alle hoeken van ...Frankrijk. Hoewel Chili en Australie aanmerkelijk dichterbij zijn, is er geen buitenlandse wijn te vinden. Niet dat we klagen, hoor. De croissants zijn hier (op 16.000 kilometer vanParijs) beter dan in Nederland.

Na een dag in ons resort namen we de boot naar Mo'orea, een klein eilandje naast Tahiti. Hier verbleven we in een bungalow in een tuin aan het strand. Het weer was top, de stranden wit met palmbomen erlangs en de zee is ongelooflijk helder en blauw. Het is de ideale plek om lekker op het stand te liggen en om te snorkelen. Is dit dan het paradijs? Het lijtk er wel verdacht veel op, op twee kleine dingetjes na dan: de muggen (Lieke zou het liefst de hele dag onder een klamboe lopen) en het is hier zo duur dat het niet grappig meer is. We zouden er nog wel een weekje in een hut boven de zee op Bora Bora aan vast willen plakken, maar dan konden we daarna ook meteen naar huis.

Het was niet alleen maar luieren op de eilanden. We zijn nog een dagje meegeweest met Serge, de klusjesman/concierge van het hotel (wij noemen hem conserge ;-). Conserge bleek behalve concierge en oud-parelkweker ook nog eens mariene bioloog en we zijn met hem naar 'zijn' roggen gaan kijken. Serge wist van alles te vertellen over het leven in de zee. Bij de roggen gingen we ookde zeein om ertussen te zwemmen. Lieke vond het een minder geslaagd idee.Tientallen roggen die langs je benen zwemmen is een ding, maarmet nog eens een stuk of 25 haaien erbij is nog wat anders.Ze liet zich natuurlijk niet kennen, maar toen Serge bij wijze vangrap deed alsof ze werd aangevallen door een slijmerige zeekomkommer vond ze het wel weer mooi geweest en besloot snel terug te keren naar de boot van Conserge.

Intussen zijn we alweer een paar dagen in Nieuw-Zeeland, druk bezig nieuwe belevenissen op te doen voor ons volgende verslag.

Liefs vanLieke en Bas