We waren in Melbourne op het moment dat er twee grote evenementen waren: het Australian Open tennistoernooi en Australia Day. Op Australia Day (hun versie van Koninginnedag) is iedereen vrij en
gaat naar het park om cricket te spelen en te barbecuen (hamburgers in de vorm van Australie). We zijn die dag naar St Kilda gegaan, de wijk aan het strand om lekker in de zon te zitten en dronken
mensen te kijken (had ik al gezegd dat het een soort Koninginnedag is?).
De Australian Open was al even bezig, dus de enige beschikbare tickets waren voor een kwart- of halve finale - en dus onbetaalbaar. We dachten er daaromaan niet te gaan, maar ik kreeg in het hostel
van iemand een Ground Pass, die toegang geeft tot alle andere wedstrijden. Dat bleek heel erg leuk. Op het tennisterrein hangt een soort festivalsfeer en we hebben daar een hele dag doorgebracht.
Eerst hebben we bij de 'Legend's Doubles' onder meer Woodforde en Woodbridge in actie gezien(beter bekend als de Woodies - zeg maar de Australische Eltingh en Haarhuis). Deze wedstrijden waren meer
theater dan tennis: zo werd het scorebord gemanipuleerd zodat het leek alsof Woodbrigde niet harder dan 99 km/u kon serveren en lietWoodforde een ballenjongen in zijn plaats een rally spelen.
Daarna hebben we een wedstrijd gezien van Esther Vergeer, de Nederlandse rolstoeltennisster die een paar dagen daarna het toernooi voor de negende keer gewonnen heeft. Verder hebben we wedstrijden
gezien van het mannendubbel en vrouwendubbel (beide halve finales) en zijn we gaan kijken bij de training van Rafael Nadal, waar meer publiek was dan bij sommige wedstrijden.
We hier hebben een relatief goedkoop autoverhuurbedrijf gevonden (Ace). Hoewel alle goedkope auto's daar al weg waren, was zelfs een grote bak daar nog goedkoper dan een koekblik bij Hertz &
co. Vandaar dat we in een dikke Toyota Camry met de iPod en airco aan naar de Great Ocean Road zoefden. Deze weg loopt langs de zandsteen kust in het zuiden van Australie, die langzaam wordt
opgegeten door de golven. Hierdoor ontstaan er bogen en rotspilaren (zoals de twaalf Apostelen). Ook deze worden echter weer langzaam weggespoeld, waardoor het er al lang geen twaalf Apostelen meer
zijn (als het er al ooit twaalf waren, maar elke rots moet hier nu eenmaal een indrukwekkende naam krijgen). Hoewel er bussen vol alleen bij de Apostelen stoppen, is er aan de Great Ocean Road veel
meer te zien dan dat. Het was heerlijk om over deze prachtige weg langs steile stukken kust, kleine stranden en dorpjes te rijden met lekker hard Light My Fire en de Two Door Cinema Club op (oke,
en Trijntje Oosterhuis en Anouk).
We hebben een paar dagen doorgebracht in Apollo Bay, waar de de bossen langs de Great Ocean Road ingegaan zijn. Hier hebben we een wandelingen gemaakt naar een waterval in het regenwoud en
papegaaien en koala's in het wild gezien. Verder kan je natuurlijk niet naar Australie gaan zonder een keer te surfen. Dat viel nog niet mee en we bakten er nog niet al te veel van. Onze lerares
was zo vriendelijk om te zeggen dat het aan de golven lag, maar onze klasgenoot bracht het er een stuk beter vanaf (en die was acht jaar oud).
Voordat we het vliegtuig gingen pakken van Melbourne naar Prosperpine (Whitsunday's) hebben we een nachtje geslapen bij Frank en Gaby vlakbij Melbourne. Frank en Gaby hebben we ontmoet in Tahiti en
hadden ons uitgenodigd om bij hen te komen als we in de buurt waren. Frank is veertig jaar geleden uit Nederland geemigreerd naar Australie en heeft daar Gaby leren kennen. Ze wonen werkelijk
prachtig! Frank is heel creatief dus de tuin is door hem gemaakt. (zie foto's). We hebben genoten van een heerlijke Australische BBQ!
Inmiddels zijn we alweer vertrokken uit Melbourne en zijn we in het tropische Airlie Beach, waar het op dit moment waarschijnlijk 40 graden warmer is dan in Nederland - maar dat willen jullie vast
niet weten.
Liefs van Lieke en Bas