In Buenos Aires aangekomen (qua eten)

Na een hele lange vlucht (2,5 uur en 12 uur), zijn we gisteren om plaatselijke tijd om half negen 's morgens aangekomen in het prachtige Buenos Aires. Alle cliché´s zijn waar, het is echt een prachtige stad!. Het is hier vijf uur eerder dan in Nederland. Dat lijkt niet echt een probleem maar natuurlijk zijn die er wel, en wel hele grote... eten. Je eet op een vlucht hele normale dingen alleen op hele achterlijke tijdstippen.Zoals avondeten om 1 uur 's nachts, ontbijt om 5 uur 's nachts en dan lunch om 8 uur 's morgens. Kijk voor mij zijn dit natuurlijk zeer grote problemen, aangezien ik wel van eten houd, maar niet op rare tijdstippen. Voor Bas overigens niet, die eet gewoon vijf maaltijden per dag. Ik was dan ook heel erg trots dan we gisteren zeer gezond hebben gegeten! Bas en ik hebben een heerlijke houtoven pizza op in een zeer authentiek Argentijns eethuisje. ´s Avonds hebben we bij ons om de hoek in de wijk Almagro heerlijk gegeten. Bas en ik zeiden tegen elkaar: ´Nou dat was goed van ons, gezond en heerlijk gegeten, wij gaan vast niet erg aankomen deze reis´. Wij gingen dus met een goed gevoel slapen! In de ochtend maakten we ons op voor het ontbijt, dat zit in begrepen in onze B&B. Toen we daar aankwamen keken we elkaar aan en begonnen keihard te lachen... het ontbijt bestond uit taart, brownies, cake, een gesuikerd croissantje en als klap op de vuurpijl brood zonder koolhydraten. We berusten er maar in. We hebben ieder één spijkerbroek bij ons en die moet in maart nog steeds passen!

Voor degene die het leuk vinden om te weten in welke wijk we zitten kan je het opzoeken op google maps. Onze straat heet Guardia Vieja, Almagro, Buenos Aires.

Heel veel liefs Lieke (en Bas)

Bergschoenen en afritsbroeken

Voordat we morgen aan onze wereldreis gaan beginnen zat ik nog evenvanmiddag zonder stress met vriendinnen op het terras. Stress is er wel geweest, gister welteverstaan. Aangezien we in de Andes gaan wandelen komen een paar speciale attributen zeer van pas en dat zijn... bergschoenen en afritsbroeken... Gisteren zijn we nog even naar de bergsportwinkel geweest op de Groenmarkt (ik weet dat het wat laat is). De verkoopster vroeg wat onze plannen waren. Bas: ‘Gewoon goede schoenen voor lange wandelingen'. Ik: ‘Lange wandelingen ...?!' Maar het doel maakte weinig uit: ik zag alleen maar hele lelijke, wat zeg ik - wanstaltige - bergschoenen! Degene die deze schoenen ontwerpt heeft écht geen gevoel voor fashion. Nou verwacht ik geen hippe roze Gucci's, maar deze vrije school bergschoenen doe ik dus echt niet aan! En dan die sokken! Je merkt het al, het was erg gezellig in die winkel. De verkoopster adviseerde ons om er nog een nachtje over te slapen en vroeg wanneer we vertrokken. Wij: ‘Overmorgen'. Zij: ‘Oh dat is best snel!' Ik heb de bergschoenen aangetrokken en ik moet toegeven: ze zitten best lekker. Ook al zijn ze anderhalve maat te groot, het mag de pret niet drukken (dat schijnt te horen anders krijg je blauwe tenen, aldus de verkoopster). Toen kwam het ergste: de afdeling afritsbroeken. Ik zal het kort houden: uiteindelijk hebben we er voor ons allebei een gekocht, maar ik ga hem dus echt niet afritsen, dat is zóóó 1975

De vrouw in de winkel was erg aardig, maar had volgens mij totaal geen vertrouwen in onze reis. Bij het afrekenen vroeg ze nog voorzichtig of we wel aan vaccinaties en medicijnen hadden gedacht. Bas heeft haar netjes uitgelegd dat we alles hadden geregeld, behalve deze fashion items.

Maar ach, alles went dus deze bergschoenen en afritsbroeken moeten toch ook lukken! Toch?

Liefs Lieke (en van Bas, die zijn bergschoenen aan het inlopen is)