Singapore & Maleisie - deel 2

We zijn weer terug in Singapore voor onze aller-allerlaatste dagen van onze reis. We slapen weer in hetzelfde hotel (niet dat het zo top was, maar het is schoon en goedkoop en dat is in Singapore al heel wat). De terugreis vanaf Pangkor eiland in Maleisie verliep zeer langzaam - ons was acht uur beloofd maar het werd meer dan elf, en dat is nog exclusief de ferry en taxiritten. We waren dus aardig gesloopt.

Aangezien we twee weken geleden al een paar dagen in Singapore waren deden we het vandaag rustig aan en zijn eigenlijk alleen in Chinatown geweest. Echt veel te vertellen hebben we dus niet. We willen daarom van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die de afgelopen zes maanden zo trouw met ons meegereisd heeft. We keken steeds erg uit naar alle reacties op onze blog (en de e-mails, sms-berichten en whatsapps). Het is altijd erg leuk wat van thuis te horen als je zo ver weg bent: iedereen superbedankt!!!!!

Het aftellen is nu echt begonnen: nog twee dagen en we zijn weer in Nederland. We kijken er heel erg naar uit om weer naar huis te gaan en om iedereen weer te zien. Het zit er dus echt op en daarom hierbij voor degene die het leuk vinden een paar statiekstieken van de afgelopen zes maanden:

- We zijn in totaal 183 dagen weggeweest en hebben in die tijd tien verschillende landen bezocht (de overstap in Spanje en Engeland niet meegerekend): Argentinie, Brazilie, Bolivia, Peru, Chili, Frans-Polynesie, Nieuw-Zeeland, Australie, Maleisie en Singapore. Het langs was in Australie (6 weken en 1 dag) en het kortst in Brazilie (een halve dag). Onze paspoorten zijn een chaos van stempels geworden;

- We hebben met 11 verschillende munten betaald; Euro (hij bestaat nog, al hebben we er geen een meer ;-), Argentijnse Peso, Bolivianos, Peruaanse Nuevos Soles, Chileense Peso, Frans Polynesische Franken, Nieuw-Zeelandse Dollar, Australische Dollar, Maleisische Ringit, Singapore Dollar en Amerikaanse Dollar en zijn dus met de wisselkoers regelmatig het schip ingegaan (vooral in Bolivia);

- We hebben ons met 12 verschillende vervoersmiddelen verplaatst (vliegtuig - 14 keer gevlogen, zowel binnenlandse als buitenlandse vluchten - bus, trein, tram, metro, auto, fiets, scooter, boot, taxi, te voet en per kabelbaan;

- We hebben in 50 verschillende plaatsen geslapen, waaronder Bed & Breakfasts, hotels, een belachelijk luxe hotel, een zouthotel, in nachtbussen, in vliegtuigen, op een zeilboot, bij mensen thuis, in een resort, in hostels en in hele ranzige hostels;

- We hebben samen 37 boeken gelezen (maar nooit de reisversie van kolonisten gespeeld die we zes maanden hebben meegesleept). Verder zijn we erachter gekomen dat Lieke beter is in Rummikub dan Bas;

- We hebben 4 en een half geheugenkaartje volgeschoten met foto's, waarvan we er 661 op onze blog hebben gezet. 48 mensen hebben zich op ons blog geabonneerd. We hebben 27 reisverhalen geschreven die samen een paar duizend keer zijn bekeken en hebben tot nu toe maar liefst 449 reacties gekregen!

Bedankt en tot heel gauw,

Liefs van Bas en Lieke

Singapore & Maleisie

Meteen als we het metrostation uitlopen, komt de kenmerkende zoete geur van eten en wierook (oke, en een beetje uitlaatgassen) je tegemoet: we zijn in Zuidoost-Azie, in Singapore. We slapen in het hectische Little India en eten daar 's avonds meteen curry tussen de locals waarvan de vlammen uit mijn oren sloegen - dat is weer even wennen na pasta met barbecuesaus en noodles uit de waterkoker in Australie! Omdat we ook weer uit Azie vertrekken vanaf Singapore bleven we hier maar kort, maar we hebben toch vast een rondje door de stad gemaakt.

De volgende plaats was Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisie. Het is een verademing dat alles hier zo goedkoop is, dus in ons enthousiasme checkten we meteen in in een veel te luxe hotel (de manager kwam meteen naar ons toe om te zien wat die twee zwervers met die backpacks in zijn hotel kwamen doen), maar het is nog steeds goedkoper dan een tweepersoonskamer met gedeelde badkamer in een hostel in Australie. Tegenover het hotel is een kolossale shopping mall. Kolossaal betekent hier 10(!) verdiepingen met winkels. Ergens op de vijfde verdieping was een speelplaats voor kinderen, uitgerust met een achtbaan die niet onderdoet voor de Python in de Efteling. De besparingen laten in Azie dus nog even op zich wachten. Tussen de malls door bezochten we in KL (zoals dat hier heet) Chinatown en de indrukwekkende Petronas Twin Towers.

Na een paar dagen in het klamme weer van Singapore en Kuala Lumpur reden we met de bus naar de Cameron Highlands, waar het een stuk koeler is, maar tijdens ons bezoek helaas ook een stuk regenachtiger (hier wordt je dus niet nat van het zweet maar van de regen). Naast wat wandelingen in de jungle deden we hier een tour langs tal van - soms enigszins vage - attracties. We bezochten een rozentuin waar de sla en peterselie gewoon tussen de bloemen stond en een vlindertuin. Dit laatste was verrassend leuk, ze hadden er behalve vlinders ook tal van spinnen, slangen en vage insecten, zoals eentje die nauwelijks van een boomblad te onderscheiden was en een ernome tor met drie horens. Verder zijn we langs een aarbeienkwekerij gekomen en zijn we naar de theeplantages gegaan. Dit was wel de highlight van de highlands: het zijn enorme velden op soms steile hellingen waar flarden wolken overeen hangen. Er hangt een dikke Earl Grey lucht waarin de werkers met een heggeschaar de velden ingaan om de thee te plukken. Op een terras langs de velden hebben we meteen wat verse thee geproefd.

Na een weekje Maleisie zit onze reis er na zes maanden bijna op. Om nog even extra van onze laatste dagen te genieten, trokken we naar Pulau Pangkor, een klein eilandje voor de westkust van Maleisie. Hier hebben we onszelf een resort cadeau gedaan om hele dagen aan het zwembad en strand te relaxen - voordat we weer terug de maatschappij in moeten. Voordat we vrijdag 9 maart vanaf Singapore terug vliegen zullen we voor de laatste keer iets op onze reisblog schrijven.

We kijken er erg naar uit jullie gauw weer te zien!

Veel Liefs van Lieke en Bas

Australie - Noosa, Byron Bay & Brisbane

In de buurt van Noosa brachten we een bezoek aan de Australia Zoo, de dierentuin van 'wildlife enthusiast' Steve Irwin, die een paar jaar geleden om het leven is gekomen toen hij door een pijlstaartrog in zijn hart werd gestoken. Steve is echter in de dierentuin nog volop aanwezig: in filmpjes, op foto's op de borden bij de kooien, te koop als pop in de museumwinkel en zelfs als figuur op een kar (zoals vaak bij de supermarkt staat) waar kinderen voor een euro een minuut door elkaar geschud worden. De naam Steve Irwin Memorial Zoo zou beter passen. Het was een mooie ruim opgezette dierentuin met vooral Australische dieren. Het bekendst is natuurlijk de wildlife show, waar in een stadion (ja echt, het Crocoseum) verschillende (roof)vogels rondvliegen en er kunstjes met een krokodil worden uitgevoerd - wat er nog behoorlijk gevaarlijk uitzag.

Naast de dierentuin heeft Steve een Wildlife Hospital opgericht, waar je ook een kijkje kan nemen. Toen wij er waren werd er net een Koala aan een gebroken arm geopereerd (ach gut). Waarschijnlijk was de koala in de boom in slaap en vervolgens eruit gevallen (als je18 tot 20 uur per dag slaapt en rustis dat denk ik hetberoepsrisico van dekoala).

Noosa en Byron Bay zijn allebei mooie kustplaatsen. We hebben door het National Park van Noosa gelopen en een wandeling gemaakt naar de vuurtoren van Byron Bay (die zo uit een schilderij van Hopper zou kunnen komen), maar er zijn vooral mooie stranden en dat is waar we de meeste tijd hebben doorgebracht met lezen en bodyboarden (als we niet aan het zwembad lagen tenminste).

We waren in Brisbane op mijn verjaardag 22 februari(Bas). Het was wel eens leuk om in de zomer jarig te zijn en we hebben op ons gemak door de stad gewandeld, langs de botanische tuinen en het strand langs de rivier en van terras naar terras. En natuurlijk niet zonder een taartje te eten.

Vanuit Brisbane hebben we een dagtripje gemaakt naar de Lone Pine Koala Sanctuary. Ten opzichte van de Australia Zoo leek het een beetje vergane glorie, en de regen maakte het niet aantrekkelijker. In charmante poncho's trokken we het park in, dat toch erg leuk bleek. Vooral de koalacreche, omdatde jonge koala'seen stuk actiever zijn dan de rest- zeker als er net verse Eucalypusbladeren worden gebracht. Verder was Lone Pine een must-do attractie voor Lieke, die zich op deze reis als een ware dierenvriend heeft ontpopt. Hier kun je namelijk met een koala knuffelen, en ja, het bewijs staat op de foto. Gelukkig (of helaas) gaf ze hem net op tijd terug aan zijn verzorger voor hij zijn behoefte deed (dat was toch een leukere foto geweest).

In ons relaas over de tour in het vorige verhaal, zijn we helemaal vergeten ook de grappige dingen te vertellen, dus bij deze nog even.De naam Bas is nieterg internationaal, dus gebruik ik in het buitenland meestal Sebastiaan (zoals ik ook echt heet). Lieke noemt me natuurlijk gewoon Bas, wat op de zeiltocht door de Whitsundays bij de rest tot verwarring leidde. 'Dude, does she call you boss?' Ik vond het zelf wel een goed idee, maar ik heb Lieke nog nooit zo hard horen lachen - volgens haar is het andersom (al weet iedereen dat dat natuurlijk niet zo is ;-).

Brisbane was onze laatste stop in Australie. Het is een geweldig land, maar gezien de krater die het in ons budget heeft geslagen leek het ons beter de vlucht naar Singapore twee weken te vervroegen. Juich alleen nog niet te vroeg: we brengen in plaats daarvan de laatste twee weken door in Maleisie. Daarna is het half jaar helaas alweer om, al kijken we er natuurlijk ook wel naar uit om naar huis te gaan en iedereen weer te zien.

Tot gauw!

Liefs van Lieke en Bas

P.S. Wegens werkzaamheden aan de site kunnen we op dit moment geen foto's toevoegen - we doen het zo snel mogelijk.

Australie - Whitsundays & Fraser Island

In ruim vijf maanden online hostels, bussen en vluchten boeken kan er wel eens wat misgaan. Zo ben je het ene moment heel blij dat je een goedkoop ticketnaar Airlie Beach(Whitsunday Islands) hebt gescoord en trek je het volgende moment de haren uit je hoofd omdat je erachter komt dat je Sydney in plaats van Melbourne als vertrekplaats hebt gekozen (ah, daarom was het dus zo goedkoop). Gelukkig konden we de vlucht nog omboeken en kwamen we met 100 euro extra kosten nog goed weg.

In Airlie Beach was het tropisch warm, een groot verschil met het droge Melbourne. We wilden meteen de zee induiken, maar dat is hier nog niet zo eenvoudig. Niemand ligt in Airlie Beach namelijk op de beach, omdat er levensgevaarlijke kwallen in het water zitten. Zwemmen kan wel, maar dan moet je een stinger suit aan (dat kan varieren van een soort dunner wetsuit tot een panty voor je hele lijf). Wij kozen er daarom maar voor om in het gratis zwembad (de 'lagoon') te gaan liggen.

Airlie Beach is de plaats om naar de Whitsundays te gaan. Dit zijn een aantal eilanden, sommige met prachtige witte zandstranden,aan de rand van het Great Barrier Reef. Wij kozen voor een driedaagse zeiltocht, last minute geboekt waardoor we met 400 dollar korting meteen het fiasco van het vliegticket gecompenseerd hadden.De zeilboot was een oude raceboot en heette The Silent Night. Onze schipper (Zack) en zijn deckhand (Benny) waren goed vermaak en hadden er lol in iedere andere boot eruit te zeilen.Onze groep was een bont gezelschap van allemaal verschillende nationaliteiten. Erg leuk, totdat Zack zei dat we best onze eigen iPods konden aansluiten. Hierdoor zaten we de volgende paar uur naar traditionele Zweedse songs te luisteren (een beetje alsof wij Nick & Simon op zouden zetten, niet dat we dat op onze Ipod hebben natuurlijk ;-).

De trip was supergaaf! We hebben gesnorkeld (in onze antikwallen pakken) en daarbij veel koraal, veel gekleurde vissen en zelfs schildpadden en dolfijnen gezien. Ook zijn we naar het beroemde Whitehaven Beach gegaan dat altijd in de top drie staat van mooiste stranden van de wereld. We hebben foto's gemaakt met een onderwatercamera, maar die moeten nog ontwikkeld worden, dus die kunnen we helaas niet uploaden. Twee dagen zaten we heerlijk op het dek van onze zeilboot en Bas heeft nog geholpen met zeilen.

Zo cool onze zeiltrip naar de Whitsundays was, zo beroerd begon onze dagtrip naar Fraser Island. Fraser Island ligt voor de kust van Hervey Bay en is bekend omdat het het groostse zandeiland ter wereld is. Het was een dure tour, dus dan verwacht je natuurlijk wel wat. We gingen met een grote 4 Wheel Drive, die we ook hadden op onze Salar de Uyuni tour in Bolivia. Onze gids was Christine, een dominante huismoeder die liever achter de balie zat van het tourbedrijf. Op de ferry naar Fraser Island toe waren we al gezellig aan het kletsen met een Nederlands stel dat bij ons in de jeep zat. Eenmaal aangekomen op Fraser Island liepen we op ons gemak naar onze jeep, toen Christine tegen ons begon te gillen! Ze was boos dat we op de boot niet alvast in de jeep waren gaan zitten. De hele dag zou in de soep raken als we niet snel weg zouden rijden. Toeristen die zelf rijden kunnen namelijk vast komen te zitten op de zandweg. Alle jeeps zaten al vol, behalve die van ons, (omdat Christine onze groep was vergeten te vertellen dat we de jeep al in moesten gaan). Wij dachten dat het een grapje was, maar ze bleef stug doorgaan. De stemming zat er dus al goed in!

Omdat wemet acht manin een jeep zaten, moest er af en toe gewisseld worden van plek. Sommigen (waaronder wij) zaten al een aantal ritten opgevouwen helemaal achterin, maar de andere toeristen bleven zitten waar ze zaten, todat ik (Lieke) het helemaal beu was! Dan komt mijn Dordtse ik naar boven en dan heb ik een hele lange adem! Ik bleef net zolang buiten de jeep staan (tot ergenis van Christine) totdat de andere toeristen maar eens een paar uurtjes achterin gingen zitten.Gelukkig was het eiland prachtig en verbeterdeChrsitine's humeur en het werd nog wel een leuke dag. Maar voor 300 euro wil je nou eenmaal niet behandeld worden als een kleuter!

Omdat het internet in de hostels vaak erg traag en/of duur is, lopen we een beetje achter met onze reisverhalen. We zijn intussen in Noosa geweest en zijn nu in Byron Bay, maar daar volgende keer meer over.

Liefs van Bas en Lieke

Australie - Melbourne & Great Ocean Road

Australie - Sydney & Blue Mountains

Vanaf het vliegtuig was Sydney al goed te zien. De aanvliegroute naar het vliegveld gingover de stad, waardoor je de beroemde Harbour Bridge en het Opera House al zag liggen. Het weer zag er goed uit! We hebben zin in Australie.

Sydney is een hele grote havenstad met meer danzes miljoen inwoners. De stad is verdeeld over een heel groot gebied en lijkt daardoor minderopeengepakt en druk. We boekten voor acht nachten in een hostel wat goed aangeschreven werd op hostelworld.com (daar boeken we vrijwel alle accommodaties). Voor tachtig euro per nacht krijg je wel veel minder waarvoor je geld dan in Zuid-Amerika. Zo moet je wel een douche, wc en keuken delen, is ontbijt niet inbegrepen, moet je je eigen bed opmaken en afhalen en zelf de kakkerlakken uit je kamer verjagen!

De eerste dag gingen we gelijk de stad in.Met dikke lagen zonnebrand op, want de uv-straling is hier zeer hoog. We zitten met het hostel erg centraal dus het was maar een half uur lopen door de Botanic Gardensnaar het Opera House. Omdat het hier zomer is, hebben zein het Opera Housespeciale zomer Mozart opera's. We hebben een ticket gekocht en zijn dus in het Opera House naar Mozart's Magic Flute geweest. Echt een waanzinnige ervaring. De kostuums, het decor de zang. Het was allemaal even geweldig! En in de pauze uitzicht over Sydney bij nacht. We hadden ons er 'netjes' voor aangekleed wat een heel gedoe was, aangezien we niet al te veel nette kleding bij ons hebben (zeg maar geen). Van Sjors had ik een leuk jurkje gekregen, dus die kwam mooi van pas.

Sydney heeft veel verschillende wijken, The Rocks is daar een van. Hier kwamen de Britten in 1788 voor het eerst aan en maakten er een kolonievan om hun gevangenen te droppen (uiterst gevaarlijke criminelen die levenslang hadden gekregen voor het stelen van een zakdoek - echt waar!). In verschillende musea kan je goed zien hoe zij daar de eerste jaren hebben geleefd. Verder zijn we naar het Maritiem museum geweest. Hier was een replica van een VOC-schip en er waren oude marineschepen, waaronder een onderzeeer uit de jaren 70. Ik heb besloten dat ik definitief niet op een onderzeeer wil gaan werken. Wat een claustrofobische bedoeling!

Sydney is natuurlijk ook beroemd om zijn stranden. Op een half uur varen door de haven van Sydneymet de ferry ligt het strandje Manly waar volop gesurft wordt. Ook zijn we naar Bondi Beach geweest. Voor degene die het niet kennen, er is een tv-programma op net 5 over dit strand, Rescue Bondi Beach. Dit is een soort soap van de strandwachten die mensen redden uit het water van hoge golven tot haaien. We hebben het met eigen ogen gezien, lig je half te verdrinken komt er een gespierde hunk op een golfkarretje aanscheuren op het strand, pakt een surfplank en gaat je redden. Hij ziet er dan Goddelijk uit op tv terwijl jij half ligtte kokhalzen op het strand. Een surfer die naast de drenkeling aan het surfen was mocht haar niet redden! Dat is voor tv natuurlijk niet spannend!

Op twee uur rijden met de trein vanaf Sydney liggen de Blue Mountains. Deze zijn bekend door de blauwe gloed die over de bergen hangt (veroorzaakt door de Eucalyptusbomen) en de rotsformatie de Three Sisters. We verbleven in het plaatjse Katoomba. Op nog geen half uur lopen van ons hostel staan deze Three Sisters. Je kan er uren rondwandelen langs watervallen en prachtige natuur. We hebben nog geen Koala's of kangaroo'sgespot maar dat gaat vast nog komen.

Omdat we natuurlijk een half jaar weg zijn kunnen we budgettechnisch niet in hotels slapen. Daardoor slapen we vaak in hostels en delen wede keuken met andere backpackers. Zo gezond wij altijd koken, zo ongezond eet de gemiddelde backpacker. Dit zorgt geregeld voor hilariteit, en we wilden jullie dit handige recept in drie stappen(onlangs gezien in een hostel) toch niet onthouden.

1. Kook pasta in een pan, giet het af en laat het in het pannetje (scheelt weer afwassen);

2. Doe er barbecue saus overheen;

3. Desgewenst roeren. Eet smakelijk! ;-)

Morgen vliegen we van Sydney naar Melbourne om vanaf daar over de Great Ocean Road te rijden.

Heel veel liefs van Bas en Lieke

Nieuw-Zeeland - Van Wellington naar Auckland

Onze eerste stop op de weg terug op het Noordereiland was Plimmerton, waar we eerder al in de geweldige Bucket/Bouquet-lodge hadden geslapen. Hoewel we op de heenweg al in Wellington waren geweest, zijn we nog een dagje teruggegaan om het Te Papa museum te bezoeken. De vorige keer was de tentoonstelling over 200 jaar bruidsmode namelijk nog niet geopend, en die wilden we (of eigenlijk Lieke) niet missen. Er was in het museum ook veel te zien over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland, waaronder een expositie over de aarbevingen. De aardbevingssimulator in de vorm van een klein huisje leek me leuk om te doen, maar nadat we tijdens ons laatste museumbezoek in Christchurch een een echte aardbeving hadden meegemaakt, was het eigenlijk niet zo spectaculair meer.

Voor ons verblijf in Nieuw-Zeeland was mooi weer beloofd, maar de laatste week lijkt het of we de Nederlandse zomer opnieuw beleven: soms regent het dagen onafgebroken. Dat stond een bezoek aan de hot springs in Taupo gelukkig niet in de weg, die zijn altijd 40 graden. Gelukkig hebben we ook nog wel eens droge perioden, zodat we aan rand van het meer van Taupo konden eten en de nabijgelegen Huka watervallen hebben kunnen zien.

Na Taupo reden we richting Rotorua, de plaats in NZ waar het meeste geothermishce activiteit is. De naam komt van 'Te-Rotorua-nui-a-Kahumatamomoe', wat volgens mij Maori is voor 'Mijn-God- wat-stinkt-het-hier-naar-Rotte-eieren', want wat een lucht hangt hier (waterstofsulphide, voor onze chemisch geschoolde lezers). Er zijn verschillende parken waar je geisers, stomende rotsen en borrelende moderpoelen kunt zien, maar je hoeft er eigenlijk de stad niet voor uit. Uit verschillende achtertuinen, parkeerplaatsen en gewoon tussen tegels op de stoep komt hete stoom naar boven en onder sommige putdeksels hoor je het water sissen en koken. Een van de parken uit de stad lijkt nog het meest op Dagobah uit Star Wars, met zwarte borrelende poelen met stoom erboven. Als Yoda ineens langs zou lopen zou ik er niet eens van opkijken.

We zijn in Rotorua naar het thermische Te Puia park gegaan, niet alleen om de grootste geiser van het gebied te zien (hij spuit tot 15 meter de lucht in) maar ook om een paar klassieke Kiwi-attracties af te vinken. De eerste was een Maori-voorstelling, een show met zang en dans. De tweede is de kiwi vogel, een van de nationale symbolen van het land omdat er ooit er miljoenen van waren. Ongeveer zo groot als een kip en niet gezegend met het vermogen te vliegen, betekende echter dat het niet goed voor ze afliep toen de Europeanen honden en katten meenamen naar Nieuw-Zeeland.

Tijdens onze laatste dagen in Nieuw-Zeeland maakten we nog een dagtripje naar Auckland. Toen we op de bus stonden te wachten om naar de stad te gaan, stopte er een luxe taxi, die te oordelen naar het opschrift, blijkbaar vooral door zakenmensen werd gebruikt. Wij namen ons dus meteen voor niet in te stappen, maar de chauffeur bood ons een gratis lift naar de stad aan. Er was niet veel werk was op het vliegveld en hij moest toch naar de stad. De chauffeur, een aardige oudere man, vond het leuk om toeristen rond te leiden en gaf ons een korte toer door de stad. Hij reed daarvoor naar de top van Mount Eden, een van de 50(!) uitgedoofde vulkanen in de stad waar je vanaf de rand van de krater een prachtig uitzicht hebt, en hij zette ons af in het centrum. We boften met deze gratis rit, maar daarmee was geloof ik ons geluk voor die dag meteen opgebruikt - op de terugweg stapten we in de verkeerde bus, waardoor we pas na een tocht van twee uur door buitenwijken en busstations bij ons hostel terug waren (ach, het zware leven van een backpacker ;-).

Vandaag is onze laatste dag in Nieuw-Zeeland: morgen vertrekken we naar - het hopelijk zonnige - Sydney voor een reis door Australie. We houden jullie op de hoogte!

Groeten van Bas en Lieke

Nieuw-Zeeland - Picton en Marlborough

Voor de feestdagen keerden we vanuit Christchurch terug naar Picton. We verbleven bij de familie van Georgette (Sjors), een vriendin van Lieke. Haar ouders (Fred en Ellen) zijn enkele jaren terug naar Nieuw-Zeeland verhuisd en zijn bezig met het bouwen van een huis net buiten het dorp. Het huis is nog niet af, maar het is nu al prachtig. Het ligt op een berg (met moestuin en geiten/kippenhok) en bestaat voornamelijk uit ronde kamers. Wij kregen de ' torenkamer' met 360 graden uitzicht over de heuvels en over de Marlborough Sounds (een fjordengebied). Het hele huis werd al gebruikt, want we waren met een hele groep: Ilse en Feline (de zussen van Sjors), Joris (haar broer) en Diantha en Dilys (vriendinnen van Lieke en Sjors) waren er om kerst en de verjaardag van Sjors (op eerste kerstdag) te vieren.Dave (de verloofde van Ilse) kwam op oudjaarsdag.

Het was een tamelijk ongewone kerst, alleen al omdat het prachtig weer was. We zijn met de hele club, gewapend met twee jeeps, aanhanger met kano, surfplank en vishengel naar een strandje in de buurt gegaan om van het mooie weer te genieten. We hebben daar naar Paua's gedoken, een soort slak met grote schelp die onder water aan de rotsen vastgeplakt zit. Het is een delicatesse in Nieuw-Zeeland, maar vaak nogal moelijk te vinden. Daarnaast moet je hem eerst meten (Paua's meenemen die kleiner zijn dan 12,5 centimer is strafbaar en er is een Fish Patrol die dat ook echt controleert) en je moet hem in een beweging met een mes losmaken (als je hem aanraakt zuigt hij zich vast aan de rots en krijg je hem niet meer los). We hadden geluk: we vonden er zeven, die we later die week als voorgerecht hebben opgegeten (al vond niet iedereen het een traktatie (zoals bekend heeft mijn reisgenote het niet zo schaaldieren, en zeker niet op 12 centimer grote onderwaterslakken).

Nederland is een van de weinige landen waar tweede kerstdag wordt gevierd. Toch komen we er volgens sommigen bekaaid vanaf. In Nieuw-Zeeland is 26 december namelijk Boxing Day, synoniem aan shoppen met korting (en het ruilen van kerstcadeau's). Op 26 december bevond ik me dus in een overvolle kedingzaak in Blenheim met vijf enthousiast shoppende meiden. Gelukkig was het mooi weer en konden we ook op het terras zitten. Op de weg terug moesten we nog even kersen, frambozen en bramen kopen. Dat kan hier bij een PYO (Pick your own) boomgaard, waar we - tussen het proeven door - een paar bakken met vers fruit vulden. Op tweede kerstdag!

In de dagen tussen kerst oud en nieuw hebben we een wijntour door de regio gedaan, waar we verschillende wijnen hebben geproefd, maar vanzelfsprekend werd er het meest gespendeerd bij de chocoladefabriek op het eind. Verder ben ik met Joris gaan boogschieten en hebben we een deel van de berg beklommen, naar de waterval waar de watertoevoer naar het huis is gemaakt. Verder is Picton een leuk dorp en zaten we regelmatig bij het cafe waar Diantha een bijbaantje heeft gevonden en haalden we lekkere broodjes bij de Nederlandse bakker in Picton waar een poster van Rotterdam aan de muur hing (met daarop de rechtbank nota bene!). Diantha vroeg of de bakker soms uit Rotterdam kwam. Het meisje achter de toonbank: 'No, I think he's from The Netherlands'. Aha.

We hebben ons nuttig gemaakt door Fred en Ellen te helpen met het huis. We (of eigenlijk Lieke) heeft, samen met Ilse en Dilys, gordijnen genaaid en we hebben van klei, zand en houtsnippers isolatiemateriaal gemaakt en in de muren gedaan om een (klein) steentje bij te dragen aan het prachtige project.

Met oud en nieuw was het weer zeer stormachtig. We zijn we met zijn allen naar het dorp gegaan om het vuurwerk te kijken, wat erg gezellig was. We willen de familie Timmermans bedankten voor de gastvrijheid en de gezellige week en vooral voor al het heerlijke eten!

We willen iedereen bij deze meteen nog een gelukkig 2012 wensen!

Groeten van Lieke en Bas